●Çok konuşanın aklı azalır; aklı azalan kimsenin dini azalır.
●Gözümüzün nuru, kalbimizin hekimi ve zamanın Lokmanı olan Gavs-ı Azam: Aşırı günah işleyenlerden korkmuyorum, fakat kalbinde kibirlilik ve mağrûriyet olanlardan çok korkuyorum; onlara hatme ve teveccüh tesir etmez, akıllarınca ayet ve hadisleri de tevil ederler, nerede ise Allahın ahkâmını kendi nefslerine uydurmak isterler. Sıddıkiye sâdatları kibirlilikten başka her şeyi tedavi ederler. Ezcümle Ebû Tâlibin küfür üzere ölmesine sebep kibirliliği olmuştur. buyurdu. (s.117)
●Dili susturmak gibi kalbi de susturmaktır; en güzel sükut budur. (s.120)
●Eğer mürid talib olmazsa, şeyhin gölgesi onun üzerine gelirse de muvakkat olur. Nitekim Ebû Tâlibin üzerine Peygamberin gölgesi düştü amma kendi iradesiyle teslim olmadığı için faydalanamadı. (s.80)
●İmam Gazâlî diyor ki: Eğer sen nefsini muhasebeye çekip ona günahlarını terk ettiremezsen, bu takdirde salih, kâmil ve taat ve ibadetlerde çalışkan bir zâtın sohbetinde bulun, sözlerini dinle, yaptıklarına bilfiil uy. (...) Eğer buna imkân bulamazsan, birçok ehl-i ilmin dedikleri gibi, vefat etmiş önceki evliyânın menkıbelerini okumak ve yaptıklarına uymak, insanı muhasebeye muvaffak kılar ve nefsi istek ve arzusundan alıkoyar. (s.45)
●Kendi iradesini başkasının eline vermeyen, kendi hatalarını müşâhede edemez. (s.21)
●Müctehid-i kirâm, ulemâ-i alâm, evliyâ-i izâm en çok bedenî amele önem verdiler. Meselâ namaz huşû ile kabûle şayandır. Huşûsuz namaz ibâdet değil, âdet olur. Fakat huşûnun meydana gelmesine vesîle tâdil-i erkândır. (s.24)
●Eğer ilim insanı gaflete sevkediyorsa, ne felâkettir. (s.
●Sözü seni Allaha, özü de seni Ona sevketmeyenle sohbet etme. (s.10)
● Huzura kavuşmanın ilk kapısı tevbe-i nasuhtur. Bu kapının açılması zordur. Bu kapı açılırsa öbür kapılar rahatlıkla açılır. (s.83)
● Evvelki günahlardan mahcub olmak ve halihazırda Allahtan utanmak, aşktan daha ziyade kavuşturucu müstakil bir yoldur. (s.84)
