AYRILIK

[naye]

Sıcaak bir Eylül günüydü ayrılık;
Yerleşti gönüllere
Sanki tutuldu diller
Gözlerin gözlerimde
Maziye dalar gider...
Bir hıçkırık boğar sessizliği
Gök yarılırcasına
Boşalır gözlerden yaşlar
Sel suya karışırcasına.
Patlak patlak olan gözlerde
Beliriverir mor halkalar
Kuşlar bile suskun kalır
Ayrılık gözyaşları arasında
Sevdalıların son çırpınışlarıyla
Başlar mazi konuşmaya..

NAYE

[hakandidinir]

Mazi sevdaların mezarlığıdır

Kırık dökük hatıralar mezar taşları

Ah bu sevda dedikleri nede yamandır

Boynu bükük bırakır çoğu başları

Bilirim sel olup akan yaşları

Sanma unutulur ağlayışları

Umutsuzca sevdanın ardına düşen

Saçları ağırırda dinmez ahları

Gel görki ne muhteşem bir duygudur o

İnsanın ömründe mihenk taşları

Aşıkı cananda sefa bulduysa

Ölüp gitsede söylenir yüce aşkları.



HAKAN DİDİNİR

[naye]

yüreğine sağlık kardeşim.