yetimler kimsesizler sizi bekliyor bir yerlerde

[Zulal]

Kolsuz, ayaksız, kanatsız kalmış bir kuştur yetim. Ağlar, yanaklarında kurur gözyaşı. Acıkır, midesinin konserini dinler kendisi. Duvar diplerinde çizer, yalnızlığın resmini.
Boynu bükük olmayı en iyi onlar bilir.
Masumiyet en çok onlara yakışır.

Şefkate en çok onların ihtiyacı vardır.

Zemheride sevgisizliktir onları üşüten; soğuk değil.

İşte öyledir yetim?

Arkadaşlarının arasında arkadaşsız; kalabalıkların içinde yalnız?

Böyle bir yetimi buldunuz, gördünüz mahallenizde, sokağınızda, sınıfınızda,
okulunuzda.

Sofranızdaki, çantanızdaki yiyeceklerinizi paylaştınız onunla.

Evinize, sofranıza çağırıp sıcak bir çorba içirdiniz ona.

İyilik kanatlarınızın altına aldınız onu, kalp sıcaklığıyla ısıttınız
yanaklarını.

Yalnızlık sarayının billur odalarından çekip alarak oradan kurtardınız onu.

Müjdeler olsun size!

Ne mutlu size!

İşte bir muştu size!

Sahabe efendilerimizden İbn-i Abbas (ra) anlatıyor:

Allah Resûlü (S.A.V.) buyurdu ki:

- Kim Müslümanlar arasından bir
yetim alarak yiyeceğinden ve içeceğinden yedirirse, affedilmez bir günah işlememişse, Allah onu mutlaka cennete koyacaktır.

Böyle güzel bir işi yapmışsanız müjdeler olsun size!

Ne mutlu size!

Akrabalarınıza, komşunuza, annenize, babanıza, konu komşunuza, hısım akrabanıza bir gül gibi sunulacak bir haber işte.

Siz de olabilirdiniz gözyaşıyla üşüyen.

Siz de olabilirdiniz bayramın anlamını unutan; hatta hiç bilmeyen.

Biliyorsanız şükredin.

Biliyorsanız aralayın cennetin kapısını.

Aralayın kapılarınızı sıcak sofralarınızda bir yetimi ağırlamak için.

O zaman Efendimiz (S.A.V.)’in yukarıda söylediğimiz sözleri bir müjde olacaktır.

Böylesi bir sevaba nail olmak için adım atmamışsanız, hâlâ fırsatınız var demektir.

Yetimler, garipler, kimsesizler sizi bekliyor bir yerlerde.

Cennet sakinleride sizleri

[banu44]

Babacığım babacığım feryatlarıyla
Ağlıyor bir çocuk, mezar başında...
Ramazan bayramının ilk sabahında
Feryatlar yükseliyor; mezarların başında...
Yetimler gitmişler bayramlaşmaya
Ellerini açmışlar yaradanlarına
Gözyaşları karışıyor; fatihalarına...
Allah'ım sabır ver bu kullarına....

[banu44]

Yetimi kayıranlar

Elhamdülillah deyip, müslümanım diyenler
Hiç hayır işlemeden, cenneti isteyenler
Yetimlerin hakkını, haksız yere yiyenler
Hangi yüzle cenneti, temenni eder durur
Yetimlerin hakkını, düşünmeden yer durur

Yetîmlerin malına, yok ki kim el uzatsın
Müslüman geçinirken, bilesin ki tezatsın
Karnını şişirmişsin, yetimler de aç yatsın!
Yanıbaşında ağlar, bana ekmek der durur
Sen ise yediğinden, miden hep şişer durur

Zekatı vermiyorsan, yetim malını yedin
Düşkünlere olmazsa, yardımın inayetin
Lanetine uğrarsın hem hadis hem ayetin
Hem Allah hem Resulü, hep ikaz eder durur
Bir çoğu bu ikazı hafif zanneder durur

Zavallı yetim düştü, ne anne var ne baba
Ne komşudan ilgi var, ne el tutan akraba
Bir çok ihtiyacı var, gören var mı acaba!
Herkesin çocukları okula gider durur
Bu zavallı yetimin umudu biter durur

Bal der bu ramazanda hiç olmazsa görelim
Hayırın bir kısmını, yetimlere verelim
Nebiye komşu olup, cennetine girelim
Çünkü o ümmetine müjdeler eder durur
Yetimi kayıranlar, benimledir der durur

Mikdat Bal

[hakandidinir]

RABBİM HERŞEYİ GÖNLÜNÜZE GÖRE VERSİN.

RAHMANA EMANET OLUNUZ.