İYİ İNSAN KİMDİR?

[gulyaprak]

İYİ İNSAN KİMDİR?


Abdullah bin Hubeyk'e; "İyi insanları nasıl ayırd edebiliriz?" dediler. Cevâben buyurdu ki:
"İyi insanların güzel âdetlerinden birisi, Allahü teâlâyı gece gündüz anmalarıdır. O'nu anma zikir kalb ve dille olur. Ancak kalbin zikri daha üstündür." Sonra;
"Kalblerinizi, Allahü teâlâyı anmakla diriltiniz. Onun korkusuyla doldurunuz. O'nun sevgisiyle nurlandırınız. O'na kavuşma arzusuyla sevinçlendiriniz ve biliniz ki;
O'na olan sevginiz derecesinde yükselir, niyetlerinizin doğruluğu ile, nefsinizi kahreder, şehvetlerinizi yenip amellerinizi temiz kılabilirsiniz." buyurdu.
Bilhassa helâl lokma yemeğe çok dikkat ederdi.

Buyurdu ki:
"Beş şey vardır, kalp katılaştığı zaman onun ilacı olur:

Birincisi, sâlih kimselerle görüşmek ve onların meclisinde bulunmak.
İkincisi, Kur'ân-ı kerîmin mânâsını düşünerek okumak.
Üçüncüsü, karnını doyurmayıp, helâldan az bir şey yemekle yetinmek. Zîrâ helâl yemek kalbi aydınlatır.
Dördüncüsü, Allahü teâlânın kâfir ve günahkâr için hazırladığı acı azâbı ve tehdidini düşünmek.
Beşincisi, kendisini Allahü teâlâya kulluk vazifesini yapmakta âciz ve noksan görmek, bununla berâber Allahü teâlânın lütuf ve ihsânını düşünmektir.
Bu tefekkür olup, bundan hayâ meydana gelir.

Tefekkürden bir kısmı da şunlardır:
Allahü teâlânın seni, her şeyinle, içini dışını bildiğini her an O'nun seni gördüğünü düşünmek, dünyâ hayâtını,
dünyâ hayâtının meşgûliyetlerinin çokluğunu, dünyâ hayâtının çok çabuk geçtiğini, âhiretin ve nîmetlerin devamlı olduğunu akıldan çıkarmamak,
işte tefekkür dünyâya düşkün olmayıp, âhirete rağbet etmek gibi meyveler verir.
Ölümün geleceğini, fırsatı kaçırdıktan sonra pişmanlık olacağını düşünmek.
Böyle tefekkürün meyvesi; uzun emel sâhibi olmamak, amellerini düzeltmek, âhirete hazırlık yapmaktır."

Evliyâlar ansiklopedisi

[banu44]

Malik b. Dinar’dan rivayet edilmistir. Diyor ki: “Bir gün hac etmek icin yola ciktim. Cölde yürürken, gagasinda ekmek bulunan bir karga gördüm.Kendi kendime: “Bu bir kargadir, havada ucuyor. Gagasinda ekmek vardir. Muhakkak onun isi vardir” dedim ve kargayi takip etmeye basladim. Karga gidip, bir magaraya kondu. Ben de oraya gittim. Bir de baktim ki, elleri ve ayaklari bagli bir adam sirt üstü yatiyor, karga getirmis oldugu ekmegi parca parca, loma loma yediriyor. Karga ucup gitti, bir daha dönmedi. Ben adama sordum: “Nerelisin?” diye. Adam söyle cevap verdi: “Ben hacilardan biriyim. Hirsizlar beni soydular ve ellerimi, ayaklarimi baglayip, buraya attilar. Bes gün acliga sabredip, dayandim. Sonra söyle niyazda bulundum: “Ey kitabinda “Darda kalanlar dua ettikleri vakit, dualarini kabul ederim” buyuran Allah’im. Iste ben darda kaldim, bana merhamet et“ dedim. Bunun üzerine Cenabi Hakk bu kargayi gönderdi. Her gün bana yedrip iciriyor“. Ben onun elini, ayagini cözdüm.

Beraberce yola devam ettik. Yolda susadik. Yanimizda su yoktu. Sahraya baktik, uzakta bir pinar gördük, etrafinda bir hayli geyik vardi, geyikler su iciyorlardi. Biz “Elhamdülillah, bir kuyu bulduk” deyip, oraya yaklastik. Geyikler bizi görünce kactilar. Ordan su cikardik ve ictik. Sonra kendi kendime „Geyikler secde etmezler, rüku etmezler, onlari yeryüzünde suladin. Biz ise su almak icinyüz arsin iple cekmek zorunda kaldik” dedim. Böyle der demez, gaibten ses geldi: „Geyikler bize tevekkül ettiler, biz de onlari suladik. Sen ise ip ve kovaya güvendin.”