DEDE [Neslihan nurtürk alıntı]

[zeynepsude]

yalnızdı...üzerinde yıllardır eskitemediği çizgili pijaması yüzünde çizgiler...kendi kendine konuşuyordu,herzaman oldugu gibi.
hay allah yine elektrik kesildi.nede karanlık oldu birden bire....insan ürküyor.bilmem mezarda ne olur halimiz.
yeri neredeyse hiç değismeyen kibrit kutusunu,yasının verdiği ağırlıkla biraz geçte olsa buldu ve emin olmak icin salladı.
iste kibrit burda....şurada bir yerde mum olacaktı.yakayımda gözümün önünü göreyim....hah tamaaam.
sonra yıllar öncesinde buluverdi kendini.gülümsedi ve anlatmaya başladı,biri dinliyormuş gibi.
çocukken elektrik kesildiğinde ,küçük odanın perdelerini açar ,ay ısığında sohbet ederdik,annem ,babam, kardesim ve ben....ne hoş olurda yarabbi.
babam ,köyde eşekten nasıl düstüğümü ,annem tarzancılık oynayayım derken,ağaç dalında nasıl kaldığını anlatırdı...bizde gülerdik.
elektriğin kesilmesine hep sevinirdik.çünkü birbirimize en yakın oldugumuz,hatıralarımızı,mutlulugumuzu ve acılarımızı paylaştığımız,güzel ve ne yazıkki nadir zamanlardı onlar....baska zamanlarda televizyon seyretmekten,karsılıklı oturup konuşamazdık çoğunlukla.
ah teknoloji nasılda uzaklaştırdı insanları birbirinden....yada biz insanlar beceremedik.herşeyden vazgeçip görmemişler gibi davrandık.sanki futbol maçları hanımlardan,filmler çocuklardan dahamı önemliydi...yooo....
huzurevleri dahamı sıcaktı sanki evlerden.hem çocuklarını hem ailesini,hemde anasını.babasını ihmal eder oldu insanlar.zaten bende sırf huzurevine gitmemek için kalmadımmı böyle yalnız.
ahh...ah hay hak.mumda negüzel yanıyor.yandıkça eriyor eridikçe aydınlatıyor.aydınlattıkça bitiyor.
dede aniden farklı bi ruh haliyle haykırdı.
hazreti ömer allah senden razı olsun..ne ince,ne yüce insandın sen öyle...kendi işi için ayrı devlet işi için ayrı mumlar yakacak kadar,haramdan ve kul hakkından korkardın.onun ümmetiydin nede olsa,resulullahın ashabıydın.
hazreti ebubekir,hazreti hatice,hazreti fatıma hazreti zeyd,sizleri özledim...
biraz durakladı ve ağlamaklı bir sesle haykırdı tekrar.
senin adaletine senin şefkatine,senin nur yüzüne hasretim ya rasulullah.hasret bütün ağaçlar,hasret bütün insanlar....
çocuklarımın sesine,torunlarımın gürültüsüne hasretim...
ağladı....sanki yıllarca hiç ağlamamıstı da, yıllar sonra bugün,ağlamaya bile hasret kalmışçasına ağladı...
gayet iyi biliyorduki ,gözyaşı,kaderi değiştirmez,belki sadece biraz rahatlatır ,hüzün dolu bi kalbi....
burnunu çekti.mendiliyle sildi yüzünü.....ve sanki daha güçlü hissederek kendini rest çekti.
pehh bende iyice çocuklaştım canım vurayım kafama ,ne güzel işte.sessiz sakin...bide torunmuçekecektim bu yastan sonra.cır cır cır
tam bu sırada elektrik geldi ve oda aydınlandı.dede tavandaki lambaya ters ters baktı.
hıhh niye geldiysenn.mum ışığında özlemlerim,sevgilerim dost olmustu bana.oda kararınca,kalbim ışımıştı.gönlüm aydınlanmıştı.
elektrik düğmesine doğru yürüdü,bir dededen beklenmeyecek kadar hışımla.sert bi haraketle dokundu düğmeye ve ışığı söndürdü.
sönün ışıklar.sönün yalancı aydınlıklar.siz yanınca umutlarım sönüyor...
ve ağır adımlarla yatağına doğru yürüdü.biraz uyumalıydı.çocukların ,torunların,hiç kimsenin olmadığı bir evde bir gece daha..
çekilmezdi bu yalnızlık,umutlarda olmasa....ve çekilmezdi eğer ,sığınak bildiği rabbine el açmasa...
yine ona yöneldi,ona sığındı birkez daha.
allahım bu gece ve her gece bildimki,senden baskası yar olmaz bana....koru beni allahım.yavrularımı koru,onlara merhamet ver.onları affet allahım.beni affet..iman ile al yanına...ölüm nasılda yakınn...
dede,bir yandan semaya açtığı ellerini yüzüne sürerken,diğer yandanda amin diyordu.AMİNN.....
Yatağına uzanırken hasret yorgunu,dilinde herzamanki ümit bestesi vardı.BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM...
Kısa zamanda,huzurla daldı uykuya.
ve birdaha uyanmadı dünyaya......
RABBİME EMANET OLUN...