MEŞHUR BİR ressam, günün birinde dünyanın en güzel şeyinin resmini yapmaya karar verdi. Bunun için dünyada en güzel şeyin ne olabileceğine dair bilgi toplamak üzere uzun bir yolculuğa çıktı.
Ağaçlık bir yolda giderken, beli bükülmüş yaşlı bir adamın yol kenarında oturmuş olduğunu gördü. Yanına giderek ona dünyanın en güzel şeyinin ne olabileceğini sordu. İhtiyar, hiç tereddüt etmeden:
İmandır dedi.
Sonra, bir kasabadan geçerken, bir mabedin kapısı önünde toplanmış bir düğün kalabalığına rastgeldi. Kalabalığın arasına girerek genç geline:
Dünyanın en güzel şeyi nedir sizce? diye sordu.
Gelin, damadın gözlerinin içine bakarak:
Dünyanın en güze şeyi olsa olsa aşktır! dedi.
Ressam yoluna devam etti. Tozlu bir yolda giderken cepheden dönen yorgun bir askere denk geldi. Aynı soruyu ona da sordu. Asker:
Dünyada en güzel şey barıştır diye cevap verdi.
Ressam kendi kendine eğer dünyanın en güzel şeyleri iman, aşk ve barışsa ben bunların resmini nasıl yapabilirim ki diye düşünmeye başladı. O düşünceyle evine döndü.
Evinin kapısından içeri girdiğinde ise, dünyanın en güzel manzarasının karşısında durduğunu düşündü. Çocuklarının masum bakışlarında iman, karısının gözlerinde aşk okunuyor, evinde ise barış hali hüküm sürüyordu.
Bunlardan aldığı ilhamla ressam dünyanın en güzel şeyinin resmini yapmaya koyuldu. Resim bitince de tabloya şu adı verdi: Evim.
Dünyanın en güzel tablosu
Moderatörler: ucharfbesnokta, Ertugrul
Tabloyu merak etim ben 
Ama herhalde güzeldir, şüphem yok! Gerçekten çok güzel bir kıssa abla Allah razı olsun.. Ama şunu sezinledim de herkes içinde bulunduğu duruma göre cevap vermiş. Oldukları andan biraz öncesine ve biraz sonrasına baksalar bu cevapları vermeyeceklerdi belkide.. Ve adam eve döndüğünde gördüğü manzarayı görüp çizemeyecekti..
Düşünüyorum da gerçekten biz insanlar çok körüz o nedenle Allah'a hep dua ediyoruz, Kalp gözlerimizi açık etsin.. Verdiği herşeyden, aldığı herşeyden ders çıkaralım diye.. Görmek gördüklerimizi zihnimizde canlandırmak ve kalbimizle idrak etmek!
Ama herhalde güzeldir, şüphem yok! Gerçekten çok güzel bir kıssa abla Allah razı olsun.. Ama şunu sezinledim de herkes içinde bulunduğu duruma göre cevap vermiş. Oldukları andan biraz öncesine ve biraz sonrasına baksalar bu cevapları vermeyeceklerdi belkide.. Ve adam eve döndüğünde gördüğü manzarayı görüp çizemeyecekti..Düşünüyorum da gerçekten biz insanlar çok körüz o nedenle Allah'a hep dua ediyoruz, Kalp gözlerimizi açık etsin.. Verdiği herşeyden, aldığı herşeyden ders çıkaralım diye.. Görmek gördüklerimizi zihnimizde canlandırmak ve kalbimizle idrak etmek!
-
hakandidinir
- Özel Üye
- Mesajlar: 2638
- Kayıt: 10 Oca 2007, 00:00
değerli kardeşim güzel bir paylaşım evet rabbimin insana bahşettiği tüm güzellikler mutlu bir aile ortamında mevcud
iman
aşk
sadakat
huzur
merhamet ve şevkat
bütün bunlar birbirini seven insanların yanında verilen eşantiyonlar sanki konunun özünde birbirini anlayan seven ve tamamlayan insanlar var rabbim bizlere bu güzelliklerden ayırmasın inşallah
rahmana emanet olunuz
iman
aşk
sadakat
huzur
merhamet ve şevkat
bütün bunlar birbirini seven insanların yanında verilen eşantiyonlar sanki konunun özünde birbirini anlayan seven ve tamamlayan insanlar var rabbim bizlere bu güzelliklerden ayırmasın inşallah
rahmana emanet olunuz