Uzaklarda bir gemi düşün, yıllarca okyanuslar dolaşmış. Onlarca ülkenin kıyısında volta atmış bir gemi. Kültürler görmüş, sevgiler görmüş, bir yerlere âşıkları, bir yerlere sevgileri götürmüş. O gemiyi de koy bardağın içine.
Bir de rüzgâr olmalı, kafasına estiği gibi esmeyen. Yağmur yüklü bulutları taşıdıkça, birilerine ayrı kaldığı sevdiğini hatırlatan bir rüzgâr olmasın ama. Tatlı tatlı estikçe, hayaller kurduran bir rüzgâr olsun. Ha bir de çocukların düş dolu uçurtmalarını uçurtsun.
Pamuk şekilli bulutlar isterim sonra, herkese başka şeyleri, bana bir tek seni düşündürecek bir bulut. Beyaz bir perde gibi olabilir... Küçük çocukların, pastel boyalarla çizdikleri gibi mesela...
Bir bardak su, dalgalı olsun. Dalgalandıkça yüreğimi sallasın. Dalgalandıkça sesi kulağımda yankılansın. Bir daha, bir daha, bir daha ve yankı ile gerçek bir birine karışsın.
Şairlere ilham veren sessizlikler taşısın yüreğinde. Ama fırtınaları haber vermesin. Huzur dolu, martı çığlıklı, rüzgar gürültüsünü de beraberinde getiren bir sessizlik hükmetsin havaya. Mısraları veya satırları sessizlikler sulasın ve ıslak mısraları kuru dudaklar, umutsuz insanlar okumasın.
Bir bardak su, kıymetini bilmekten başka bedel istemeyen, menfaat beklenilmeyen bir bardak su... Karşılıksız kendisini bana sunabilecek bir bardak su. Her şeyin bedeli vardır derler insanlar, değil mi? Oysa benim verebileceğim sevgi dolu bir yüreğim var sadece. Olmaz mı?
Bir bardak su insana ümit veren; bir bardak su, insana kendini güvende hissettiren... Bakan dolu yanını görüp, boş tarafına takılmasın. Bir bardak su ama içinde okyanuslar dolaşsın. Bir bardak su ama içine gökyüzü sığmasın. Güneşe sırtını dayamış, ay ile akşam yemeğine çıkmış bir bardak su.
Bir bardak su istiyorum senden, içinde hasret olmasın ne olur. Ümit olsun, umut olsun, sevgi olsun, şefkat kesinlikle olsun ama hasret olmasın. Yoruldum. Kulağım hasrete dair bir tek kelime duymak istemiyor artık. Senden bir bardak su istiyorum. Bir bardak su Çok mu?
(alıntı...)
