SALAVÂT-I ŞERÎFE GETİRMENİN ÂDÂBI

[gulyaprak]

Her müslümanın ömründe bir kere, Peygamber Efendimiz (s.a.v.)'e salâvat getirmesi farzdır. Bir mecliste İsm-i şerifleri zikrolunduğunda, salavât-ı şerîfe getirmek vâciptir. O mecliste, Peygamber Efendimizin ism-i şerîfleri her okunduğunda salavât-ı şerîfe getirmek âdâptandır. Salavât-ı şerîfenin mânâsı 'Aleyhissalatü vesselâm Efendimizin şânının yüce olmasına, dîninin kıyâmete kadar bâki olmasına' duâdır. Salavât-ı şerîfe, Peygamber Efendimiz (s.a.v.)'in üzerine ise de; hakîkatte fâide ve sevâbı onu okuyana döner. Bir mecliste, İsm-i şerîfleri zikrolun-duğu zaman, işitenler salavât-ı şerîfe getirmezlerse nankörlük etmiş olurlar.
Süfyân-ı Sevrî (rh.) anlatıyor: "Kâbe-i Muazzama'yı tavaf ediyordum. Her adımda salavât-ı şerîfe getiren bir kimse gördüm. 'Her makâmın bir duâsı vardır. Neden hep salavât-ı şerîfe getiriyorsun?" diye sordum. Dedi ki:
Hac niyetiyle, babamla birlikte yola çıktık. Yolda, babam vefât edince yüzü simsiyah oldu ve başı hınzır başına döndü. Babamın yüzünü örttüm ve büyük bir şaşkınlık içinde ne yapacağımı düşünürken uykum geldi. Rüyamda çadıra birisinin girdiğini gördüm. O güne kadar ondan güzel yüzlü kimse görmemiştim. Güzel kokusu, yalnız bizim çadırımızı ve etrafımızı değil, âlemi doldurdu. İzzet ve vakâr ile gelip babamın baş ucuna oturdu. Yüzünden perdeyi kaldırdı. Mübârek elini babamın yüzüne sürdü. Babamın yüzü evvelkinden daha güzel olmuştu. O saâdet sâhibi kalktı ve gitmeye hazırlanırken eteğini tutup; "Kimsiniz? diye sordum."
"Sen, beni bilmez misin? Ben, Sâhibü'l-Kur'ân Muhammed Mustafâ'yım. Senin baban -gerçi günâhkâr ve fâsık idi- lâkin, bana çok salavât-ı şerîfe getirirdi. Böyle bir musî-bete dûçar olduğunu, bunun salavât-ı şerîfesini bana getiren melek haber verdi. Ben de gelip onu bu belâdan kurtardım." buyurdular.
Bundan böyle ol Hazret-i Seyyidü'l-Beşer'in salavât-ı şerîfesiyle devamlı olarak meşgûl olacağım. Tâ ki, şefâatine nâil olayım ve bütün tehlikelerden kurtulayım.

[irena]

mükemmel bir paylaşım olmuş Allah razı olsun